Küllerden Doğan Fırtına Şiiri - Özgür Mutlu

Ruhumun atlasında kanayan coğrafya,
Her bir çizgisi zulmün kara mürekkebiyle çizilmiş.
Yedi katmanlı acının tortusu sinmiş benliğime,
Suskun çığlıklarım yankılanır bu sessiz şehirde.

Ayaklarımın altında cam kırıkları, her adımda bir kan revan,
Gözlerimdeki perde aralanmıyor, umut rengini unutmuş.
Yılanlar fısıldıyor karanlık dehlizlerde,
Onurumun ipe sapa gelmez düğümleri çözülmüyor.

Bir tohum filizleniyor en derin yarada,
Öfkenin lavları birikiyor sabrın sinesinde.
Dağların mor rengi bir çağrı, bir fısıltı,
Bu taş duvarların ötesinde bir anlam arayışım.

Küllerimden doğacak bir fırtınadır arzum,
Yıkacak bu yalanı, bu sahte düzeni.
Zirvelerde yankılanacak özgürlüğün sesi,
Belki o zaman diner bu dinmeyen sancı.