Kül var Şiiri - Eyüp Doğru

Hep beni kullandın.
Her şeyi benden öğrendin,
korudum, kolladım seni
sırf sevgim için.

Ancak sen
günü, zamanı geldiğinde
beni yalnız bıraktın.

Bunu önceden biliyor muydum?
Belki. Ama inanmak istemedim.
Gözlerin hep beni bulurdu,
kelimelerin bana dokunurdu.
Ve ben buna güvenmek istedim.

Ama güven, senin dilinde bir geçiş yoluydu.
Sevgi, senden yalnızca almayı bildi.
Ve ben?
Ben her şeyimi verdim.
Sen çekip gittiğinde, geriye yalnızlığım kaldı.

İşte şimdi buradayım,
elimde çiçekler değil,
kül var.