Kül Oldu Gitti Şiiri - Erdem Gümüş 2

Kül Oldu Gitti

Bir ateş yaktı şirin ,dumansız mı dumansız
Gönlünde yanan harda, aşık kül oldu gitti.
Kays mı Leyla mı pirin, gümansız mı gümansız
Mevsimler hazanmış yârda, aşık kül oldu gitti.

Su yoluna dağ delmek, vuslat yolu Şirin'e
Köprü bitti der fettan, ferhat zul oldu gitti.
Sağ kalmak ağır Şirin'e, yaslat kolu birine
Adı dillere destan, heyhat kül oldu gitti.

Ben de böyle sevdim yâr, sen bir ömre bedeldin
Sana ömrüm adadım, narhım pul oldu gitti.
Ten yunar kefen sarar, yâr sen şimdi mi geldin
Evvel ahir mededim, toprak kil oldu gitti.

Ferhat'ca Şirin gözden , özden bakardım sana
Bastım bağra dikeni, gonca gül oldu gitti.
Nazar değince sözden, kurşun yakardım sana
Yandı sevda kefeni, onca kül oldu gitti.

FİGANİ ibret halım, aşka aşık olana,
Yıkıldı dağlar başa, inmez yol oldu gitti.
Yedim felekten çalım, ayak başa dolana
Leş oldu beden haşa, yenmez yal oldu gitti.

KUL FİGANİ

İZMİT