Murat Çekiç Şiirleri - Şair Murat Çekiç

*AHUZARIM KALDI*

Gönül neden dudağını büzersin
Hercai gibi boynunu bükersin
Mecnun olmuş yârini beklersin
Narına düştüm geriye ahuzarım kaldı

Dumanlanmış dağlar kışa gebe
Karardı gönlüm yine bu gece
Ne olur haber verin o yârime
Acep yârim de bana Dildar mı?

Yağmur iniyor besledi âlemi

** GEL **

Gül kokulu yârim haydi gel
Yetmişimi bulmadan gel
Oğlaklar salınmış kırlara
İyisi mi güz gelmeden gel

Geceler yalnız kaldığım vakit
Bir elimde korku diğeri ümit
Giriyorum hallere çeşit çeşit
Bilsen de hoşum bilmesen de
***
Hem isliyim hem tütüyorum

Kanma toprak gibi susanlara
Altında gizli gizli defineler var
Kanma gölgesi ile dolaşanlara
Gölgesini kefene sarmışlar var

***

*KİME NE*

Gördüğümü bildim surette kaldım
Ben bu kulağa bu göze kandım
Gizli olan apaçık meydandaymış
Bilende benim bilmeyende kime ne

Renkli bir tiyatro kurulmuş
Dünya aslında dekormuş
Ruhlar içinde hapsolmuş
Haydi, şimdi kıyam vakti

Şeytan içimize kovulmuş

Elest de tanımışım seni dil-i şeydam
O an başlamış bitmeyen sevdam
Kavuşma ayrılıktan sonra olur dedin
Meftun gönül sen haklıymışsın

Aşağıların aşağısına düşmüşüm

Gölgem ile geziniyordum
Suret peşinde koşuyordum
Dünya şarabını içiyordum
Gönül kıbleme ne yaptın

Üstüm döndü geldi mi altı

*NEYİM BEN*

Dalgaların köpüğü müyüm
Dertli bülbülün sesi mi
Yoksa bir ikbal çiçeği mi
Neyin nesiyim ben