Bir güzel sevdası düştü gönlüme
O Leyla ben Mecnun del etti beni
Bir bakış bir gülüş yandı gönlüme
O Aslı ben Kerem kül etti beni
Bir nazar eyledi düştüm sevdaya
Ateşim karıştı dertli rüzgâra
Bir ben yanar oldum her bir diyara
O Aslı ben Kerem kül etti beni
Saçında rüzgârın kokusu varmış
Dudağında sevda yokuşu varmış
Bana bakan gözde bakışı varmış
O Aslı ben Kerem kül etti beni
Yüreğim yangındır derman ararım
Adını anarken dertten parlarım
Hasretin elinde külüm yanarım
O Aslı ben Kerem kül etti beni
Yâr gitti dağlarda kaldı sesleri
Savruldu rüzgârda eski izleri
Her gece düşüme girer gözleri
O Aslı ben Kerem kül etti beni
Her akşam yâr diye yanar ocağım
Sensiz karanlıktır her bir durağım
Yandıkça köz olur gönül toprağım
O Aslı ben Kerem kül etti beni
Küllense de gönlüm sevdam sönmedi
Gözlerim ağladı yaşım dinmedi
Aşka düşen yürek geri dönmedi
O Aslı ben Kerem kül etti beni
Kul Ortak der aşkın sardı ilimi
Bir ben bilirim bu gönül halimi
Sen yaktın içimin her bir elini
O Aslı ben Kerem kül etti beni
KUL ORTAK
Baki OrtakKayıt Tarihi : 23.11.2025 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!