Küfe Şiiri - Can Akat

Ötekileşir, sessizleşirsin elinden tutulmayınca
Sırtında mutluluğun altı delik küfesi
Yama yapamaz gece,dikemez ızdırabın sesi
Ayakları yerden keser,sen ucundan tutunca

Özlemin sardıkça her yanı ağımıda çürütür
Yokluğun estikçe, nefesimi boğar dalgalar
Yaramı sarmasada anıları siliyordu yosunlar
Kıyıya savrulan ruh, Denizi kirleten kabukla örtülür

Mutluluk taşardı küfemden kalbin ilmek atınca
Kucak açardı omuzlarım,sevda müjdeleyen yüküne
Kırbaç vuran hasret kurur,aşkını diker bedene
Yalnızlık taç olur,kalbim gözlerinde boğulunca

Dertle ıslanmış şişelerden boşaltma beni
Yıllanalım aşkımızla,azrail içene kadar
Sevdamızla demlenirse,ayıramaz bizi mezar
Ruh sarmaş dolaşken,toprak alsın bedeni

Narinleşir, kırılırım dalına başka dal değince
Yaprağın olsam her rüzgarda seninle sallansam
Geceleri ayışığıyla ,bedenine tutunsam
Sararsam koynunda, tomurcuk açsam dökülünce....