Kalem sustuğunda tüfek konuşur,
Bir ağıt yakılır, küller boğuşur.
Kudüs bir kandildir, sönmez ebedî,
Ona bakan bilir: Direniş yeminî.
Ne duvar yıkar bu kudreti, ne tank,
Ne de utancın içinde susan ahlak.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Gerçekte yaşanan en dramatik şiir. Bir tarafta dünyada düzenini( Ağalığını) korumaya çalışan bir mütegallibe...Diğer tarafta tam mazlum denecek sessiz kalabalıklar. Bombalar düştükçe O'nlar daha bir sessizleşti. Çünkü kimse O'nlara hak vermedi.
Şiir bunu anlatıyor ama kafiye çok ahenkli durmuş, çözemedim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta