Öyle aşıp taşan sel ki içimde
Sürüklendim görülmeyen yerdeyim
Yıkılıpta viran olmuş biçimde
Umutları verilmeyen yerdeyim
Elem kalbe atılmış bir kezzapmış
Geçmişi sallıyorsan çıngıraklı beşikte
Yılların yorgunluğu sinecek gözlerine
Suskun bir çığlık yatar o köhnemiş eşikte
Hayatın suskunluğu binecek gözlerine
Fırtınanın öfkesi batırdı aşk gemini
Zulmün boğan ağlarında bekleme
Esaretin iplerini saç artık
Sabır acı artırıp ta ekleme
Özgürlüğe kanatlanıp uç artık
Korku aynan deve etti cüceyi
Yıkıldı kalp dergahım göremeyen gözünle
Umut ektiğim günler yara aldı bir kere
Kırıldı küstü kalbim efkarlandı sözünle
Vazgeçti artık gönlüm senden yıldı bir kere
Viran edip giderken yaşar mı sanıyordun
Dağlanmıyor yaralarım hep hare
Feryat figan dillerime sığındım
Bulamadım merhemi yok ne çare
Dua dua ellerime sığındım
Çağlayarak sana doğru bu akış
Dertli yaslı gözlerimden süzülen
Ahla dolu akan yaştan usandım
Dilde ağıt bir ben miyim üzülen
Kara giymiş gamlı baştan usandım
Sevda yüklü kervanlarım hep talan
Karanlığın örtüsünü kaldırıp
Geceleri güne çalıp uyansan
Işığını ziyalara daldırıp
Hiç sönmeyen nura dalıp uyansan
Gönüllere ,anahtar ol açacak
Yaradılış sırrını neden aklın almadı
Haddini aşanlara öylece bakıp şaştın
Bitmeyen öfkelerin kalbinde gizli kaldı
Varmadın mı menzile dağlar bayırlar aştın
At yuvarlansın hayat bir kartopu misali
Hiç kaldınmı güneşin ayazında
Hiç kaldınmı yağmurun ataşında
Herkes yanarken dondun
Herkes sönerken yandınmı
Bir kez daha hissettimmi yalnızlığı
Yaz ey kalemim senden gayri aşk aramadım
Sevda denilen bahçe tarumar bir alanmış
Aşk aşk denen hedefe bi çare varamadım
Gerçek aşık olanlar susup sessiz kalanmış
Aşk yolumuz demiştik sen bozdun adabını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!