Kudret Kobal Şiirleri - Şair Kudret Kobal

KOKUN

Bir değil
Çokca tuhafım bu gün
Hani dün gece giderken
Aklım sende kaldı demiştin ya

Anlar mitoz bölünmelere maruz kalıyor
Çarpılıyor hasretler
Havadaki yokluk kokusu ile
Sonunda her şey sessiz
Ve inadına sensiz
Zamanlara dönüşüyor

kurbağalar havlardı
kediler öterdi sabahları
akşamı göremeyen
akşam sefaları gibi
dalgalara vuran kumsal
tek renkli gökkuşağı gibiydi

Bizim meyhanede
İçip duruyorduk son günlerde
Alt katta
Hani şu mutfağa en yakın köşe var ya
Kimse kokudan oturmaz
Seninki nedense hep burayı seçerdi

her şeyin başı
merkür dediler
yediden yetmişe
inandılar şu merküre

bugün kız istenmez

MİLAYDOS

kim gocunur ki
yarinin karşısında iki büklüm olmaktan
anne karnında nasıldık ki
iki büklümlüğümüz

çok uzaklardan geldim
çok yorgunum
gibi cümleler beklemeyiniz benden
çok şey de istemem sizden
müsaitseniz omuzunuzda biraz ağlayabilir miyim
yalancı aşkların gözyaşlarını

Sen çıkıp geldin bir gün
Gönül soframa
Bir kuru ekmeğe
Bir parça aşa

Huzurdan dem almış

aşk İstanbul gibidir
kafan kalabalık başın döner
rengarenk bir dünya seni yedi kere imbikte süzer
anlarsın ki kapalı çarşıdır burası
girdiğin kapıyı sen seçersin
çıktığın kapı da seni seçer

ERKEK

dün gece omuzumda olan
saçları elimde uyuyan
yüreği bir kuş gibi atan