Küçülmüyor Şiiri - Hasan Ilter

Küçülmüyor

Sen gittin gideli dünya karanlık,
Gece, gündüz farkı seçilmiyor ki,
Anlamıyor artık gönlüm yârenlik,
Dudaktan tebessüm saçılmıyor ki.

Ben yerde kalayım boşver kaldırma,
Acı benim acım sen hiç aldırma,
Aşkın badesini boşa doldurma,
Tek başına sensiz içilmiyor ki.

Gönlüm bu sevdalı yola sapalı,
Seni kendisine sultan yapalı,
Kilit vurdu kalbe ele kapalı,
Senden başkasına açılmıyor ki.

Yüreğimi deldi aşktan bir kama,
Yırtık içeride tutmuyor yama,
Bana unutursun demiştin ama,
Ölmeden sevdandan geçilmiyor ki.

Bilmem nasıl yaktı bu sevda beni,
Sarartıp soldurdu gencecik teni,
Gitmek istesem de terk edip seni,
Yaşadığın yerden kaçılmıyor ki.

Gül adın ezberdir gönül dilinde,
Bu sefil yaşamım senin elinde,
Eziyet çekse de kendi ilinde,
Seni koyup öte göçülmüyor ki.

Siyahi der seni sensiz yaşarım,
Sen hele bir gel de durmaz koşarım,
Her zaman sevdanla dolar, taşarım,
Aşkın hep büyüyor, küçülmüyor ki.