Bulutların arasında şekiller yapan,
Küçük siyah kuşlar yok artık.
Ahh... Küçükken ne izlerdim.
Sanki benimle oynuyorlar,
Bir tek beni mi anlıyorlardı?
Bazen de o sürü kuşlardan ayrılan,
kaybolmuş zavallı bir kuş gibiydim.
Ya da kaybolan sürü kuşlar mı?
Bazen geçtiğim uzun yollarda,
Direklerin üstünde Çomaklı yuvalar...
Sanki onlar da bizim gibi
Hüzün ve Sevinç anları yaşıyorlardı.
İşte o leylekler yok artık...
Duygu katilleri her yeri basıyor,
Bir salgın bir veba bulaşıyor,
Kimsenin fark etmediği yaşanan bir hastalık...
23.11.2024
Eyüp İmad NarKayıt Tarihi : 12.6.2025 20:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!