Küçük Sentetik Çocuk

Tabi ki bilmezdi sentetik boyayla yapılan çocuğun gözünden akan yaşında sentetik olduğunu.
Kaybolan geçmiş ve geleceğin ressamın iki fırça darbesine bağlı bulunduğunu,
Nereden bilebilsin ki çocuğun, kırılan oyuncağına ağlamadığını, ya da açlığa veya korkudan, yalnızlık belki,
Hiç birine ait değildi gözyaşları
Var olduğunu bile bilmedi o,
Ağladığını göremedi.
Bu sentetik zamana en yakışan o sentetik çocuğun gözlerinde iki damla yaştı,
Tükendi…
…

Zaman çocuk kadar gerçek kalamadı,
Topu çitlerden dere yatağına yuvarlandı,
Salıncağını kurduğu söğüt kesildi,
Arkadaşları birer ikişer saklandı, bulamadı…
Kaybetti birer ikişer hayallerini,
Bir ressam kaldı geride, bir de acılar ile yoğrulmuş tablo,
Ve üzerine nakşedilmiş iki damla gözyaşı…

31.12.04 02.22