Küçük Büyük Şiiri - Şükran Atasay

büyümüyor insan
çocuk kalıyor aynı sokaklarda
yalnız
daha kalabalık oyunlar oynuyoruz
daha tehlikeli...
akşam oluyor yine aynı...
sen ayrı gidiyorsun ben ayrı...
köşedeki sokak lambası
benim odama vurduğu vakit
sen uzanıp uyuyorsun
ben düşünüyorum hala çocukmuşsun gibi
açıldı mı üstün, üşüyor musun, hava soğuk...
belki terlersin, susarsın,
belki gülümsersin rüyanda
göremiyorum
aç mı yattın, çok geç mi yattın
diye diye iç çekiyorum
sen arasıra sesleniyorsun pencereden
bir deniz kıyısında hayaller kuruyoruz
elele tutuşmak ayıp hala
ve hala günah öpüşmek buralarda.
bir masala inanmanın üstüne
ninnilerle uyutuyoruz kendimizi
uyu, biraz büyüyelim
gidip de dönmeyecek kadar.