Küçük Bir Çocukken Şiiri - Ahmet Kuruoğlu

Buğulanmış penceremden
Ağlayan çocuklarını emziren
Bulut anneyi izlerdim ben
Şefkati daha küçük bir çocukken
İşte böyle öğrendim ben

Buğulanmış penceremden
Sararmış yapraklarını döken
Çınar ağacını izlerdim ben
Çaresizliği daha küçük bir çocukken
İşte böyle öğrendim ben

Buğulanmış penceremden
Yıllardır güneşe kavuşmak isteyen
Ay dedeyi izlerdim ben
Aşkı daha küçük bir çocukken
İşte böyle öğrendim ben

Buğulanmış penceremden
Cadde boyu gezen
Kaldırım çiçeklerini izlerdim ben
Günah işlemeyi daha küçük bir çoçukken
İşte böyle öğrendim ben

Buğulanmış penceremden
Kuduran dalgalar arasında seyreden
Gemileri izlerdim ben
Ölümün nefesini daha küçük bir çocukken
İşte böyle öğrendim ben

Buğulanmış penceremden
Ağlarken yada gülerken
Elimi bırakmayan yanlızlığımla tanıştım ben
Dostluğu daha küçük bir çocukken
İşte böyle öğrendim ben

Buğulanmış penceremden
Su gibi akıp giden
Zamanı izlerdim ben
Hayatı daha küçük bir çocukken
İşte böyle öğrendim ben

Buğulanmış penceremden
Kocaman yanlışları minik bir ana sığdırabilen
Acizleri izlerdim ben
Kendimi daha küçük bir çocukken
İşte böyle tanıdım ben