yitik bir krallığın
yitik aşkıydın sen
seve sevişe yüreğimde beslediğim.
çok sabrettim senin için
çok seyrettim gözlerini
ilk kez düş kurdum sonra
diklendim acısını veren hayata
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta