Bir çiçeğe bakarken birgün solacağı hissini,yıllar geçtikçe büyüyen yaşınla pekiştir,
Kalbinin taptaze kalabilmesi mümkün mü,misafirleri hep ev sahibi zannedip,sonuna kadar tüm kainatını verip de onları hep uğurladığın günün sonunda ,rimellerinin yastığa akmış halini görüp de, en çok bu duruma canın acırken.
Kaç hayal kırıklığı lazım üstü neyse verelim sizde kalsın umut..
Eğleniyorum dışardan bakınca umrumda değil dünya ya bir aynam bir cımbızım eksik heyy hatt!
Beni bırakın .kaderci diye işaret ettip o kirli parmaklarınızla gösterdiğiniz benim.Evet sokakta çocuklarla top oynarken, sizin karşı cinsle beş dakikada aldığınız keyifin on katı keyif alıyorum.Gerçekleşmesini umduğum hiçbir hayalim yok bu da doğru.Aşka sonsuza dek kapılarımı kapamak istediğim de hazin bir aşk hikayemin mutsuz sonunun sebebinden değil.
Hiçkimse beni yanıltmadı belki de ondan.Hislerim hep doğruyu sobeledi belki.Yanılmadım belki ya da Ellerimi kaldırıp da teslim oldum evet diyebileceğim bir adam çıkmadı karşıma.Sevdim sevildim,aşkı da yaşadım,kendime doğru yürüdüğüm her yolun sonunda gördüm ki kimse sevilecek kadar sevgili olmamış suç bende değil.
Kayıt Tarihi : 22.1.2019 00:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)