İçimdeki gök kuşağının tüm renkleri sana
Sarısı saçların,
Kırmızı dudakların
Yeşili baharın
Pembe yanakların olsun
Toprak yağmura, yağmur buluta
Karakış; yazın sıcağına,
Dudaklarım saçlarına, saçların rüzgâra,
Akşam; güneşin batışına,
Şeytan dedi ki;
“En çok nefreti severim
Çünkü olmaz sahtesi nefretin”
Ben de şeytana uydum
Seni senden nefret edecek kadar çok sevdim
Nasıl sevdiğimi bir bilsen
Ölsem uğruna ah bi ölsem
Tutsam ölürken sıcacık ellerini
Islak dudaklarını son kez öpsem
Haykırsam hep seni sevdiğimi
Her nefes, her an, cennette bir zaman
Eğer yanımda sen varsan
Beyaz zambaklar gibi açılır umut
Yerinden çıkar kalbim
Rüzgârda sallanır papatyalar
Sevinç yağmurlarıyla ıslanır toprak
Özlem insanın içini bu kadar yakar mıydı sevgili
İnsan korkar mıydı yummaktan gözlerini?
Uzandığın her nesne gözlerine döner miydi?
Sıyrılmak istediğin her düşünce
İpekten yumuşak saçlarına çıkar mıydı?
Tütün yine yakar mıydı böyle ciğerlerini?
Havada karabulutlar
Ve rüzgâr
Yağmur yağdı yağacak
Sanma ki bu yağmur beni ıslatacak
Aç kalbini aç
Sen, her yağmur damlasındaki aşk
Tenimin rüzgârı,
Gözlerimin ışığı,
Burnumdaki çiçek kokusu,
Kulağımdaki kuş sesi,
Canımın taaa içi,
Kalbimin hırsızı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!