Kral çıplak değil türlü renkte donları aç değil açık değil doyuyor sofrasında en yakın dostları ôyleyse çok yaşasın kralım, ezilsin üzüm gibi başları sessiz kalan halkın, sürünsün mübahtır kula kul olan genç yaşlı kim varsa ulan yansın, acıyanın yedi ceddini her nere ise memleketini yurdunu, emekli uyu uyandıranında geçmişini ruhunu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta