Koyunlarla konar göçer yörükler

Yazın ak dağların başına çıkar,
Koyunlarla konar göçer yörükler.
Giderken kaval çalıp türkü çeker,
Atla derelerden geçer yörükler.

Soğan ekmek katık olur aşına,
Sevda ile yazı yazar taşına.
Susayınca varır pınar başına,
Buz gibi suları içer yörükler.

Uyanır gece kuşu bağırınca,
Kızlar un eler hamur yoğurunca.
Koyunlar kuzu verip doğurunca,
Orda sevinç ile uçar yörükler.

Eliyle çamaşır yıkar yerince,
Pusatlar kurur çalıya serince.
Harman zamanı buğdaylar erince,
Orak ile buğday biçer yörükler.

Yusuf gündüz vakti keklikler öter,
Akşam oldu mu çadırında yatar.
Koç ile koyunları ayrı tutar,
Kurbanlık kuzuyu seçer yörükler.