Köyümün İnsanları-2 Şiiri - İbrahim Coşar

Mollasan Mustafa köyün zengini
Kız isterken arıyordu dengini
Oğlu Ekrem belli etti rengini
Kaçırdığı gülü hatırlar mısın?

Hatip’in Abdullah köyün neşesi
Cevat ise köyün değişik sesi
Kendinden büyüktür her elbisesi
Sayıp durur malı, hatırlar mısın?

Muhittin abinin ayrıdır yeri
Temel dayı ise sinirli biri
Hepsi de helalden akıtır teri
Keser vuran kolu hatırlar mısın?

Delagil ayrı bir sülele sanki
Bazen zır deliler bazense zeki
Kuyusundan içen bir hoş inan ki;
Hepsi ayrı deli, hatırlar mısın?

Değirmenci Yunus iyi adamdı
Nefsine aldanıp şeytana kandı
Hayatı da yandı kendi de yandı
Kırılmıştı dalı, hatırlar mısın?

Hamdi Olcayto’yu hafızam sordu
Hatırlamak için aklını yordu
Yorulmuş yüreği tarlada durdu
Yüzü gülen ölü, hatırlar mısın?

Hacı Çiçekoğlu toplum adamı
İki katlı, ahşap başında damı
Hastalığı idi en büyük gamı
Resmi idi çulu, hatırlar mısın?

Müezzinin Osman sessiz ve sakin
Evlatlar okuttu hepsi yetişkin
Çalışıp durmaktan bedeni bitkin
İki büklüm beli hatırlar mısın?

Köyde tek akraba Memiş’in Ali
Muhabbeti sevmez suskundur dili
Hayır için girmez cebine eli
Ele esmez yeli hatırlar mısın?

Coşari dedesi Çuvalcı Kadir
Dürüst tanınıyor etmeli takdir
Babamız Mustafa huyunda tekdir
Doğru söyler dili, hatırlar mısın?

25.05.2025/Samsun

İbrahim COŞAR

------------- Devamı Var-------------------