Köyümde Şiiri - İbrahim Çiçek

Bitmedi içimde hasreti gamı;
Doya doya yaşamadım köyümde.
Çocukken yüzerdim derede, selde,
Doya doya yaşamadım köyümde.

Hiç bakan olmadı köyüme benim;
Dağıttınız şimdi rahat mı yerin.
Suları soğuktu, havası serin,
Doya doya yaşamadım köyümde.

Var mı bizim gibi köyü dağılmış;
Kaderimiz bizi buradan çağırmış.
Kimi çok üzülmüş kimi bağırmış,
Doya doya yaşamadım köyümde.

İbrahim der duygularım kabardı;
Herkes göçüp başka şehre vardı.
Yaşlanınca artık köy hasreti sardı,
Doya doya yaşamadım köyümde