Köyüm Benim Şiiri - Gulu Ayca

Herkes bir tarafta konuşurken bir birleriyle.
En önce sevgiler bitiyordu çelik han yolunda.
Sonra bir kaçak sert sigara içildi meydanda.
Sofra kurulmuştu tam zamanında.
Coçuklar erginliğe bitiyordu bu mevsimde.
Kar beyaz bembeyazdı üşümenin ne olduğunun biliyordu
Çelik han havaları o gün yazdı.
Nerede o sürgünün alabalık sofraları.
Nerde bulurduk çılgınlıklarla çaldığımız piliçleri.
Ve kar gibi eriyip yiten buharı.Sonrada mevsimler.
Çelik han yolarından yürüyen askerler.
Akdağın zirvesinden sesizçe güneş yükselir.
Ardından kuşlar la arılar çivil çivil seslenir eteğinden.
Akşamları bir selsizlik ve hüzün çöker kayalardan.
Baykuşlar ütmez artık yuvalardan
Çelik han suvuk ve ılıktı yazlarından.