Köyüm Şiiri - Recep Arar

Köyüme gittim tanımadım,
Kendimi harabede sandım,
Etrafını çiçek kokar sandım
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak, bak köyüne.

Köyde kimseler kalmamış,
Bütün evler viran olmuş,
Bir dedem birde nenem kalmış,
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak, bak köyüne.

Köyde tarlalar hozan olmuş,
Çayırlar çimene dönmüş,
Koyun kuzu meleşmez olmuş,
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak, bak köyüne.

Köylerin yolları bozulmuş,
Belikli kimseler uğramaz olmuş,
Akan çeşmeleri yosun tutmuş,
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak, bak köyüne.

Mezarlar garip kalmış,
Ziyaretleri unutulmuş,
Her tarafını dikenler kaplamış,
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak, bak köyüne.

Camimiz nerdeyse yıkılmış,
Halılar içerisinde çürümüş,
Her yanını örümcek bürümüş,
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak, bak köyüne.

Okulu sorarsan yıkılmış,
Sıralarımız altında kalmış,
Ne öğretmen nede talebe kalmış,
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak, bak köyüne.

Köy odasında oturan kalmamış,
Muhabbet desen oda kalmamış,
İnsanmı! Yok, Köyde adam kalmamış,
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak, bak köyüne.

Recep der ağlayarak yazdım,
Tüm köylüler duysun diye yazdım
Ölmeden birkez olsun yine gezdim,
Dön köylüm dön kendine
Dönde bir bak bir köyüne.