Koyu kahve bir sabah Şiiri - Selda Erşahin

Koyu Kahve Bir Sabah
(Selda Erşahin)

Sela sesleriyle uyanır gözlerim,

ölüm, sabahın içinden geçer sessizce.

Birbiri ardına dizilir acılar,
yaralar, iniltiler...

Koyu, kahve bir gecenin artığı gibi.
Düşlerim yastığa düşer boncuk boncuk,

türküler dizilir ardına —
her biri bir eksilme,
bir unutuluş hikâyesi.
Ve gün beni çağırır;
“umut,” der,
“umut ki en kurnazıdır kötülüklerin,
acılarımızı uzatır,
bizi biraz daha kandırır.”
Sokaklar…

çukurlardan çukur seç,
beğen beğendiğini.
Milyonlarca kulağa aynı melodi dökülür,

aynı sessizlik, aynı yorgunluk.
Bu aşağılanmış topraklarda
 yaşam,

en çok da susan kadınları,
yutkunan adamları
yaralar.