Köynek Şiiri - Özgür Günsay

Ben bu Dünya’ya seçilerek gelmedim
Yani
Ben, seçmedim
Neden mi?
Size bunu gösterebilirim
Aleladede çekilmiş bir resim ile bütün hayatımı gösterebilirim
Özetleyebilirim bir şiirin dizesiyle
Yarım kalan bütün her şeyle
Yarına kalana bütün kinimle
Ne de olsa
Ben yükü alınmış bir eşeğim
İhtiyar
Hayattan bezgin
İhtiyar bir eşekle ben ne yapabilirim?
Seçmediğim bütün şıkların arasından sana seslenebilirim
Duyurabilirim bütün sessizliklerimi
Sunabilirim bütün çaresizliklerimden herhangi birini
Değirebilirim parmak uçlarıma bütün günahların kirini
Erteleyebilirim daha bir ömür varken bütün gece kalmışlarımı
Bütün saatleri
Bütün yarınları
Yarım sözleri
Çeyrek ekmeği
Hiçe sayılmış elimden geleni
Bu yani benim bütün çilem
Bu her şey elimdeyken
Bütün yularlar dizlerindeyken
Oysa ben gözlerime dikerdim gece yarıları ateşin gölgesi vuran tavanlara
Ateşin gölgesi nasıl olur da kendisi olabilir
Nasıl olur da insan kendisinden her gün bir şey eksiltebilir
Hiç güzel sözüm olmadı hayatıma karşın
Hep övüldüm ama durmadı aklımda bir cümlenin bile yarısı
Denilmediğinden değil
Beğenmedim bütün övgüleri
Üstüme alınmadım
Almadım hiçbir sözün üstünü altını
Çünkü bana hiç seçme seçeneği sunulmadı
Gittiğim her yerde tek kalandı ellerindeki
Saçma tüfeğinden çıkan seçeneklerinden sadece biri
Bu mu yani elimde var diyerek tuttuğum ölü bir kelebeğin dili
Tuhaftı tabi ki
Bütün bana uzanan maharetli ellerin yazgısı
Nasırlar bir yol kadardı
Babam kaderinin mi kuluydu yoksa kaderlerin mi
Aklımdaki hep bu soruydu
İçimi kemiren hep bir dipsiz kuyunun içine düşmüş kedi gibi
Duvarlarım bomboş diyebilirim
Sarfettiğim bütün sözcükler için ben hangi kelimeyim?