Köylü dayı... Şiiri - Hasan Belek 2

Sırtında yamalı, heybe torbası,
Yüzünde yıllar izi Köylü Dayı.
Evinde damalı, bitmez çorbası,
Hüznünde yollar bizi Kölyü Dayı.

Köy yolları tozlu, taşlı dağ dere,
Sabah ezanında, gider edere.
Tarlada çalısır, döner kedere,
Canından can veren, o Köylü Dayı.

Ekmeği bölüşür, komşuyla özden,
Kalbinde beslemez, kindarlık sözden.
Eş dost ne gelirse, buyurun bizden,
Eliyle şan deren, o Köylü Dayı.

Güneş batımında, döner evine,
Çoluk çocuk bekler, bakar yüzüne.
Şükür eder her an, güzel özüne,
Gönlüyle an seren, o Köylü Dayı.

Sözü pınar suyu gibi durudur,
Tarlayı hep bakar, ve de korudur.
Hep gerçek söylemek, bana onurdur,
Diliyle ant veren, o Köylü Dayı.

Kul Hasan’i der ki, bu dünya fani,
Dostluk Baki kalır, gönülde hani.
Bu topraklarda var, nicedir cani,
Canilere dikkat, sen Köylü Dayı...

Hasan Belek
11 07 25
Akçay