KÖYLÜ BİR ANNE Şiiri - Şenol Kahveci

Onsekiz yaşıma gelmişim
Bana hala,
Çocukmuşum gibi davranan
Bir anne.
Aman köylü bir kadın işte,
Kırk altı yaşına kadar köyde durarak,
Dört senede İstanbul’da durarak.
Şehirli olacak hali yok.
Yirmi sene daha dursa değişmez,
Geri kafalı, kültürsüz
Bir anne
Diyordum,
Bu zamana kadar.
Ben ise kendi havamda
Hiç kimse karşısında dili tutulmayan
Biriyim
Diyordum,
Bu zamana kadar.
Aniden başıma bir olay geliverdi,
Ne yapacağımı, kime ne söyleyeceğimi
Hiç bilmiyorum.
Annem olayı öğrenince
Bana öyle bir tavırla yaklaştı ki,
Neye uğradığımı şaşırmıştım.
Hele birde ‘neyin var oğlum’ deyince
Olayı unutmuştum bile.
Burada olayın bir önemi yok,
Önemli olan karşımdaki annem olması
Ve dilimin tutulmasıydı.
O gün gece yatağıma yatarken,
Uzun, uzun düşünmüştüm
Bu annemi?
Beni hiçbir zaman sevgisinden şevketinden
Mahsur bırakmayarak,
Kötü yollara düşürmeyen
Köylü bir anne.
Beş çocuğuna aynı sevgiyi vererek
Birbirimizi ayırmayan,
Birbirimizi kıskandırmayan
Köylü bir anne.
Şehitliğin ne olduğunu bilerek
Vatanını sevebilen
Ve vatanını seven
Köylü bir anne
Bu zamana kadar geri kafalı ve kültürsüz olarak
Onu küçük görüp,
Değerimi anlayamadım
Köylü bir annem.