Köy ve Kınalı Şiiri - Engin Özbey

Bir köy vardı uzaklarda
İster Elazığ,Dyarbakır, Van de
Ya da Samsun,Trabzon,Rize,Malatya olsun
İşte bir kınalı vardı o köylerin birinde

İçinde burukluk gözlerinde yaş
Ağlıyordu kınalı sessizce ve derinden
Yüksek bir kayanı üstünde açmıştı ellerini
Gözleri dolu,dolu yeşilmi,mavimi,yoksa zeytin siyahımı

İki damla yaş süzüldü o gözlerden ayağının ucuna
Hafifçe eğildi bastığın kayanın üstüne bir damla daha düştü gözlerinden
Bir hayal görüyordu damlalardan her damlada dahada netleşiyordu
Ağlıyordu kınalı sessizce ve derinden

Birden kaldırdı başını ne olduda heyecanlanmıştı
Belkide bir rüzgar fısıltısı gelmişti kulagına tizmi tiz
Bir şey arar gibi durmadan bakıyordu sağına,soluna
Heyecanlanmıştı birden kalbi her an yerinden çıkacakmış gibi

O an bir Tren kalkmıştı yada bir otobüs çok uzaklardan
Belkide duyduğu Tren yada otobüsün kornasımıydı
Evet evet kalkmıştı bir Tren yada otobüs bir yerlerden
İster Askerden de ister gurbetten

2003 Elazığ