Köy Öğretmeni Şiiri - Nevzat Dağlı

Köyde öğretmenlik yaptım bilirim,
Değiştirebilir köyü öğretmen.
Köylü aileden, soydan gelirim,
Köyde yüceltiyor soyu öğretmen.

ABC öğretmek ilk görevidir,
Halka vereceği saygı, sevidir.
Köye örnek olan kendi evidir,
Temiz tutmalı her şeyi öğretmen.

Ulusal eğitim olmalı dersi,
Halka zarar verir bu yolun tersi.
Okur, yazar için açarsa kursu,
Artırır kitapta sayı öğretmen.

Öğüt vermekten çok örnek olmalı,
Büyüğe, küçüğe hatır sormalı.
Köye katkı için dernek kurmalı,
Birlikte içmeli çayı öğretmen.

Ustaca çaldığı sazı olmalı,
Köylü söyleşiden razı olmalı.
Kimi neşe kimi sızı olmalı,
Üflerse kavalı, neyi öğretmen.

Okulda, her yerde temiz kokmalı,
Köylü özenerek ona bakmalı.
Çağa, halka uygun şekle sokmalı,
Saçları, sakalı, tüyü öğretmen.

Kullanabilmeli çamuru, tozu,
Tuğlayı, kerpici, taşı, molozu.
Besleyebilmeli tavuk, horozu,
Davarı, sığırı, tayı öğretmen.

Muhtara, imama değildir rakip,
Onlarla işleri etmeli takip.
Kooperatifle tahıllar ekip,
Hakça gözetmeli payı öğretmen.

Atatürk izinden yürürse büyür,
Bilimi kılavuz görürse büyür.
Özünden bir şeyler verirse büyür,
Özveriye uygun huyu öğretmen.

Nevzat’ın öğretmek oldu ülküsü,
Esin kaynağıdır Köy Enstitüsü.
Öğretmen köylerin ışıklı süsü,
Güneşi, yıldızı, ayı öğretmen.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat