Kovuklardan Kemiklere

KOVUKLARDAN KEMİKLERE
Bakınırım usulca toz tutmuş
Şarap gibi yıllardır
Kapağı açılmayan
Benimce yalnız kalmış kitaplara

Ne masumlardır ne suçlu
Benim gibi âdeta
Yakındığım ağaçların suçu kadar benimde suçum oldu
Hazâkat bir şekilde işlediğim
Tüm bilenen bilinmeyen suçlarımı;
Sessizlikse en kötüsü

Kitaplarda suçlu benim gibi
Dilleri yok mu sanki
Neden isyan edip haykırmazlar
Şu mel'un mel'un ellerinde örümcek,
Ceplerinde akrep, gözlerinde ağ olan insanlara

Bir hâledir insanlar için
Kitaplardan uzaklaştıran
Zehirli bir hâle

Bende mi zehirliyim
Her şey, herkes benden uzaklaşmakta
Kurulup göğsümün ortasına
Bir neşter ki sessizliğim
Bir de kitapların sessizliği
Göğsümüzü yaralamakta

İsyanlıyız!
Biraz da sitemkâr.
Sessizliğimiz muhitlerin bizi alıp
Karşılarına
Konuşturmamasından
Şikayetçiyiz!
Okunacakken, dinlenecekken
Umursanmayan
Bir parmak ki insana ışık saçtıran
Kitapların içindekileri kusturan, bir dokunuş
Yok,
Sanılan suçluymuşuz biz
Suçlu biz miyiz?
Adil mi yargılanmamız?
Bugün günlerden Pazartesi
Yine kısık ben ve yol arkadaşım olan
Kitapların sesi.