Kötülükler Kâr Kalmaz.

Köstebek çok mutludur,yumru kökleri yerken,
Hiç üzüntü yaşamaz,bitkiyi katlederken.

Güneşin ışığında,çöreklenmiş bir yılan,
Köstebek'i yutarken,köstebek eder figân.

Bilirsiniz gelincik,yılan'ın baş düşmanı,
Zalim yılanı yerken,yaşıyor mutlu ânı.

Açlıktan avlanmaya,çıkmış gezer bir vaşak,
Gelinciği parçalar,yılan düşman'ına bak.

Vaşak'ınsa lezzeti,sırtlan'ın damağında,
Vaşak'a aman vermez,bak öldürmüş anında.

Ormanda gezinirken,arslan'lardan birisi,
Bakın nasıl kükrüyor,bu bir arslan irisi.

Sıtlan'ı parçalarken,giden yok imdadına,
kötülükler kâr kalmaz,hiç kimsenin yanına.

Zehirli ok atarak,arslan'ı vurur avcı,
Derisi yüzülürken,sarar büyük bir sancı.

Eli silahlı atlı,avcı'ya çok yanaşır,
O postu sen bana ver,bu post bana yaraşır.

Avcı para almadan,postu sana vermem der,
Silah'ıyla avcı'yı,atlı hemen katleder.

Postu alarak at'lı,yoluna revân olur,
Taşa çarparak at'ın,ön ayağı burkulur.

Atından düşen at'lı,başını vurur taşa,
Börtü böcek,tebelleş olacak artık nâşa.

Kötülükler kâr kalmaz,hiç kimsenin yanına,
Katîyen mazhâr olma,sen mazlumun ahına.

Arz ederim.Şiir No:46