gün ışıdığında geceye
gece bile değişmemişti
çünkü yoktun.
olmadığın kadar ağırdı başım yastığımda
bu sebeple ağrırdı hatta
bir özlemek hastalığı
migrenimi dışarda unutan.
buralardan,parmağımın ucundan
sana uzanan harflerin, şekillerin
her anı bir çift dolu göz.
yağmurdan kaçarken doluya tutulan
dolusu boşu farketmeyen bir tendi dışımdaki
bir nevi cesetimdir sana sulanan.
üstelik organlarım da bağışlanmıştı,
geriye aklım kaldı sade, varlığımdan.
ve bir tek aklımı alamadılar senden
gün geceye vurduğunda...
gün bile değişmemişti
çünkü yoktun, hangi takvime bakılsa aynı tarih
saatler hep aynı yelkovan..
nereden baksan esiyor o sokak, ne zaman oradan geçsem ben,
sen üşürsün her şeyden önce...
gün geceye karıştı dün gece
gecelerce günlerce aynı gece yaşandı
gece gece kırıldı adında unuttuğum birkaç küçük şey
sırasını unutan binkaç gün yaşandı,
hepsi aynı sokağa uyanırken
güpegündüz kötü bir şiir yazıldı.
Kayıt Tarihi : 30.7.2009 04:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!