Kostümlü Kadın Şiiri - Engin Özdemir

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Siyaha boyanmış saçı
aslında hicrana bulanmış
Gözleri kömür karası
Bahtı soba kurumu
Kaderi enkaz

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Ne yurdundan vefa görmüş
Ne gurbette yüzü gülmüş
Kostümlü bir kadın
Olanca kabalığına rağmen hayatın
O söğüt dalı gibi ipince
Kadifeden benliği sağlam ama narince
Zalimliğine karşı insanların
Kocaman yürekli bir melek sanki

Nereye uzanabilir yetişebilirse eli kolu
Sevgi şefkat dağıtmış
Kaç kişi sığarsa bağrına
En merhametinden kucaklamış
Kostümlü bir kadın
Kendi dertlerini unutup
Sevdiklerine açmış sinesini
Üzgün yüz görmeye tahammülsüz
Ağlayan bir çift göze müsadesiz.

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Ta içinin en derinine gömmüş
Uçsuz bucaksız okyanuslar kadar derdini
Kendi ümitlerini sorgusuz asmış
Bir gece sabaha beş kala
Hayallerini kurşuna dizmiş hunharca
Ve umutlarını gelmez bir bahara ertelemiş
Mutluluk adına eleğini duvara asmış
Ve çoktan ununu elemiş
Hani birkere içi rahat gülmemiş
Şöyle otuziki dişiyle umarsız
Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Çocukluğu öylece karaya vurmuş
İntihara meyyil balina gibi

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Kendini parçalara bölmüş
Ne evliliğinden murad almış
Ne kocadan yana bahtı gülmüş
Tipine baksan tam kamyoncu
Hangi avrupada kaldığı meçhul
Kumar desen kumar
Alkol dersen tank gibi
Ne ev bilir ne ocak
Hiç aklın gelmez hiç düşünmez
Nasıldır ne haldedir o iki yavrucak
Kostümlü kadın
İnsan nihayetinde
Anca dayanabilmiş on altı sene
O kadar katlanabilmiş yok sayılmaya
Görmezden gelinmeye itilip kakılmaya
Ancak onaltı sene yetmiş gücü kuvveti
İnsan sonuçta
Sabrını ölçmüş sanki felek
Ama dedim ya insan en nihayetinde
Ömür boyu katlanabilirdi bana göre olsaydı melek
Ama kadındı gül bahçesine aitti
Kırılgandı nazikti
Yaşayamadığı çocukluğu hep omzundaydı
Onca yükle beraber

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Ne gezdiğinden bir şey anlamış
Ne yediği sinmiş içine
Her adımda her anında kendini hep vurmuş niçin’e
Beynindeki nedenler değirmen gibi öğütür olmuş hergün
Gurbetteyken zaten gurbette
Sıladayken izindeyken kendi içi gurbette
Gurbet zaten içinde

Kostümlü bir kadın
Onca yıl yorulmuş
Mutluluk rolü oynamaktan
Çünkü hep ona diretilenleri yaşamış
Karekteri ters olsa da dayatmaya
Ama hayatişte yaşamak zorunda kalmış
Kendine ait olmayan bir yaşamı
Eşini bile seçtirmemişler seçememiş
Hani yaşayacaklarını seçemez insan ama
Hayat arkadaşı olacak bile kader dayatması
Henüz daha on dördü yeni bitmişken
Ve henüz sokaktaki oyunu bitmemişken
Ne aklı ne gücü
Olanlara yapılanlara yetmemişken
Rüzgarın okşadığı saçlarına
Duvak tacını koydular
Okul önlüğünü çıkardılar gelinlik giydirdiler
O bir oyun zannediyordu ki
Çekip ayırdılar anadan babadan
Ve yetmezmiş gibi birde sıladan kopardılar
Daha dün bez bebeği ile uyurken
Şimdi yabancı ve kocaman bir adamın
Kocaman kolları ve nefesi vardı yastığında

Şaşkın dı kostümlü kadın
Bir rüyamıydı bunlar
Yoksa uzun bir oyun muydu
Uyansa bitermiydi
Hani uyansa
Kocaman adam koynundan gidermiydi
Sarılabilir miydi yeniden bez bebeğine
Oyununa bıraktığı yerden devam edebilirmiydi

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Gönlü hicran yolu gam keder
Hayat bile sormamıştı neydi adın
Ya da doğarken ne günah işledin
Söyle suçun ne idi kostümlü kadın
O bez bebeğini geri gelecek diye beklerken
Bir erkek çocuk belirdi kollarında kundaklı
Hala bir oyunda olduğunu düşünürdü
Hala bir rüya zannederdi zaman zaman
Uzak diyarlarda göbeğinde avrupanın
Evinin hasrete açılan penceresinden
Bakardı geride bıraktığı çocukluğuna
Yaşayıp doyamadığı umarsız oyunlarına
Bakardı kucağında çocuk pencereden
Cıvıl cıvıl oynayıp koşuşturan akranlarına
Ama artık oyun arkadaşı el kadar bir oğlandı
Canından kanından bir parça
Bilmiyordu kostümlü kadın henüz çocukken
Çocuk yaşta anneyken daha
Onu yaşama yeniden hayata yeniden bağlayacağını
Bu nurtopunun bu el kadar oğlanın

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
O küçük elleri daha oyuncak beşiğe daha tam sarılmadan
Şimdi helal bir ekmek adına
Ne iş olsa tutuyordu ucundan
Çünkü hayat ona erkenciydi
Çünkü sevdikleri de yabancıydı
Kostümlü kadını esas yıkan belki bu acıydı
Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Bütün işkencesine derdine hayatın
Aldırmamayı öğrenecekti
Ele güne karşı dimdik durmayı
Sokağa çıktığında keskin ve şimşek gibi bakmayı
Ekmeğini taştan çıkarmayı öğrenecekti
Öğrendi de kostümlü kadın

Her sabah güneşten erken uyanır
Acıkan ikinci çocuğunu iki numarasını
Ne olduğunu anlayamayan iki çocuklu anne
İşe gitmeden emzirir
İçini rahatlatır göğsünü soğulturdu
Sonra büyüğünü kaldırır çocuk uykuda hala
Bir ağzına bir burnuna onuda doyurur
Ve iş kostümlerini giyer
Yüzüne olgun güçlü kadın maskesini takar
Başka biri olur ve aynaya bakar
Ve sonra nafakasını çıkarmak için işine koşar
Henüz kırkı dolmadan
Daha lohusalık ney anlayamadan
Kostümlü kadın
Sıkar dilini sıkar dişini
Yutkunur başka biri olur
Ee ne de olsa hayat devam ediyor
Sessiz ve içine akıttığı gözyaşlarını
Soğultarak derinden derine hıçkırarak
Tutardı yadellerde işinin yolunu
Ve ne yapsa ne etse her anne gibi
Bir an bile düşünmeden edemezdi
O nu hayat bağlayan iki oğlunu
Oysaki zaman zaman ortadan yok olmayı
Oysaki zaman zaman kendi zamanını durdurmayı
Çok kere hatta bir çok kere düşünmemiş değildi
Ve birkere de denemişti bunu
Kalmayınca mecali
Kalmayınca dayanacak gücü
Ve bir dal bulamadığın anlardan birinde
Ne zaman yavrularının gözleri gelse
Geçse gözlerinin içinden
Bir kere daha yutkunur
Kendini işine verirdi

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
Hayat ona başka bir görev
Hayat ona başka bir yük daha vermişti
Ne cömertti hayat ona
Ne cömertti dertten hüzünden yana
Çocuk ytaşta kutsal analık görevi
Hayat sonraları babalık vazifesini de ona yükleyecekti
Ve mağrur kostümlü kadın ara sıra tökezleyecekti
Ama yıkılmayacaktı
Çünkü bu dağ ne rüzgarlar görmüştü
Bir kere sıkmıştı dilini damağını
Bir kere mücadeleye koyulmuştu
Çok tersti ona göre değildi pes etmek
O kostümlü bir kadındı
Evde anne baba lakin içinden çocuk
Evden çıktığında işkolik
Ekmeğinin geçiminin derdinde
Unutabildiği kadar unutup az buçuk
Hiç hak etmediği yaşanmışlıkları
O dimdik asilce nafakasının derdine düşüyordu
Fakat yalnızdı kostümlü kadın
O yalnızlıktan üşüyordu

Bir kadın tanıdım
Kostümlü bir kadın
İyi ki tanıdım
Her şeye rağmen hayata nasıl sımsıkı sarılır insan
Umut yokken insan nasıl dertlerinden
Çektiklerinden umut yeşertir onu gördüm
Bayrak uğruna savaşması gibi bir savaşçının
Öyle savaşını gördüm cengaverce mertçe erkekçe
Nasıl bir kadın asil durur
Nasıl bir kadın boyun eğmez de hayata
Nasıl bir kadın hem yuvasını yuva yapar
Hem onurunu hem gururunu korur yüceltir
Ben onu gördüm kostümlü kadında
Kostümlü kadın ki artık yaşamak tadında
Gözleri güler şimdilerde
Bahar gelmekte içindeki bozkırlara
Ve nadasa bıraktığı yüreği mahsule durmakta
İşte ondan çok sevdim onu ondan aşık oldum
Şimdi yüreğimin orta yerinde hem de tam ortasında
Burçta bayrak gibi dalgalanmakta
kostümlü kadın
ben beni sende buldum
belki bu yüzden hayranım sana
belki bu yüzden senin oldum..
kostümlü kadın kadınım
bundan sonra ben senin adınım
bundan sonra ben senin dalınım..