Koru Kendini Öldüresiye

yenilmeyi öğrendim ben,
insansoyu öğrenemedi illa galip gelmemeyi....

ne hiç bir süzgeçten geçmemiş sözlerden türküler
ne 'olancası bi tutam can kadasına belasına sunduğum'
şiirler kaldı

yenilgi kazançsa sevilir, sarılılır
ölesiye öldüresiye,
son kez ölümden önce
canının gözlerine doyasıya gibi...

yenilgi;
bomboştur, yoktur....

sönmüş ocaktır....

özünde tükenmeyi taşır, kabullenmeyi.....
bir çift gözü taşır...

bir çift gözüm ben...
sessiz...bakmalarsız....

yokum...

yokuz...

yok...

türkülere vermeli artık kendimi,
hücredeki birleşimlerine alkol türevlerinin
sevgilileri moleküllerle aleni,
herkesin içinde....

teslim olmalı
aşkın, hep yalnız olunca tatlı
dönüşmüş haline...

susmalı belki...

konuşmamalı hiç..

ölesiye
öldüresiye...

tükenesiye....

gelgitlerle doluyum yine....kötüyüm
evet....yazmamalıydım....susmalıydım.....bilmem kaçıncı
kez....milyonlara bölüp beyni milyonlara
savurmalı...milyonları yaşamalıydım.....
türkü girdi kanıma yine,,,,, susamadım..yenildim....
umrumda mı?
değil elbette.....

kendini benden koru emi.....
iyice....
sımsıkı....
ölesiye...
öldüresiye...