Günden güne daha bir arar oldum sözünü, sesini.
Adın günden güne dilimden gönlüme düşmekte.
Korkuyorum, uygunsuz bir hal alırım diye bu gidişle.
Olur olmaz anda seni düşlerken buluyorum kendimi.
Sıcaklığından içim ısınıyor farkındayım.
Adımı bile daha bir sever oldum senin sesinde.
Seni ihtimallere dahil eder oldum gün geçtikçe.
Kaderime amansız bir merakla sarılıyorum,
belki seni bana yazmıştır diye.
Sonra…
Kızıyorum kendime,
Mühürlenmiş yüreğime, acı deneyimlerime.
Korkuyorum,
En çok kendimden.
Ben başlayamam ki bunca derse yeniden.
Ama özlüyorum yinede seni.
Kendime gömdüğüm kendimi diriltiyorum sanki seninle.
Korkuyorum gözlerine değmekten.
Korkuyorum gözlerinde kendimi görmekten,
Görüp de vazgeçememekten.
Korkuyorum ya yinede alıkoyamıyorum kendimi
Senin yanında hissetmekten.
Sana yaklaştıkça uzaklaşıyorum yeminlerimden, tövbelerimden.
Dönüyorum teker teker kendime verdiğim sözlerden.
Firardayım kendimi mahkum ettiğim müebbet yalnızlık halinden.
Tüm coşkulu heceleri salar oldum sessizliğimden.
Ansızın yaramaz bir gülümseme geçiyor yüzümden,
Korkuyorum; seni sevmekten….
(20 Temmuz 2010)
Oya ErişmişKayıt Tarihi : 18.3.2011 09:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!