Korkuyorum Şiiri - Akan Tuncel

Korkuyorum…
Rüzgârın bile adını fısıldamamasından,
Gökyüzünün seni unutur gibi solmasından korkuyorum.

Bir kuş ötüyor uzakta —
Belki senin sesin, belki hatıran…
Kalbim bir orman gibi,
Her yaprağında bir anın gizli.

Konuşamıyorum,
Çünkü söylesem dağlar duyar,
Irmaklar taşar,
Yer yerinden oynar,
Ve belki sen bile korkarsın benden.

Kavuşamamak…
Kavuşamamaktan korkuyorum,
Bir kışın ortasında çiçek beklemek gibi.
Yine de toprağın altında bir umut var biliyorum;
Bir tohum gibi, sabırla seni bekliyor.

Konuşamıyorum,
Ççünkküü ssöylessemm ddağlar dduyar,
Kkalbimm hheyecanddan yyerinden ooynar,
Ddudaklarım hhep aadını aanarr…

Akan Tuncel
01.11.25