Hiç bu kadar korkmadım.
Korkmadım bu kadar.
Şimdi seni kaybetmekten korkuyorum.
Söyleyemediğim yarım kalan bir şeyler var.
Sahiplenme duygusu değil bunlar.
Söyleyemediklerimi
söyleyememe
bir ''anı'' olarak kalma korkusu.
Korkuyorum.
Kayıt Tarihi : 4.2.2006 08:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiir, bir vedanın hemen öncesinde yazılmadı. Ama kalbim, sanki veda kapıda gibi atıyordu. Sevdiğim kişinin artık bir “anı”ya dönüşebileceği ihtimali, boğazıma düğüm oldu. Kelimeler bazen susar ya, işte o suskunluğun içinden çıktı bu dizeler. Sahiplenmeden, zorlamadan — yalnızca kalbimle “korkuyorum” dedim. Çünkü bazı duygular, yalnızca kaybetme ihtimaliyle var olur.
Artık korkmuyorum..Korkusuzca yaşamın üstüne gidiyorum..Yaşam benden korksun..Zamanla yüreğimi katılaştırdığı için..
Sevgilerimle
güzel bir konuya temas etmişsiniz çok güzel.
bir anı olarak kalma korkusu.
her ilişki sonunda anı olarak kalırız bu o an için bizi üzer ancak sonra çok güleriz olanlara ama hakikaten güzel bir anlatım.
TÜM YORUMLAR (6)