Korkuyorum Şiiri - Tahsin Emek

Korkuyorum

Kıyısında’yım Akdeniz’in.
Güneş yavaş ta! yavaş batıyor.
Kızarıyor Güneş gittikçe rengin.
Batınca da! Bana korku geliyor.

Korkuyorum! Daha doğamaz diye.
Karanlık ruhuma öyle ağır! acaba niye.
Sevmiyorum her zaman azaplar verir bana.
Batma güneş batma bir korku verdin canıma.

Yetmedi bize aydınlığın henüz! Azdır aydınlarımız.
Bilebilsen bizler aydınlığa ne çok muhtacız.
Bitmiyor bir türlü kara karanlık’larımız.
Doğacaksın biliyorum yarına ama bu günü unutacağız.

Az daha kal korkuyorum uzatsan biraz zamanı.
Aydınlığın göstersin görmeyenlere yaptıklarını.
Unutmadan bu günü! Varsın görsün ayıplarını.
Gitme dur biliyorum müjdelersin yarını.

Yarın senin! Bu günün de varız Akdeniz.
Bir zamandı! Berrak suların masmavi temiz.
Sen temizle biz gene de yarın kirletiriz
Gitme güneş gitme alamadık dersimiz.

Korkuyorum yarınımdan korkarda doğmaz diye.
Korkuyorum karanlıklar aydınlanamaz diye.
Korkuyorum bu korkular bende tükenir diye.
Korkuyorum korkusuzluk beni saracak diye.

TAHSİN EMEK