Korkuyorum... Şiiri - Osman Türkmen Han

Dün gözlerine baktım gizlice
Bana bakmaya korkan gözlerini izledim
Bazen saçların önüme geçiyordu
Bazense baktığın o nefret bakışların

Sen bana bakmaktan korkuyordun
Bense kırmaktan kalbini,hiç sevmesede beni
Sen beni sevmekten korkuyordun
Bense yaşlı gözlerini kaybetmekten,bir ömür boyu

Beni hiç sevmemeni anlardım belki
Beklide değer vermediğini sindirirdim içime
Karınca kadar değerimin olmadığını bilsem de
Yinede korkardım seni,sensiz yaşarım diye

Saçının teline zarar gelse
Güneş doğmayacak diye korkardım
Bir damla yaş aksa gözlerinden
Dünya duracak kıyamet kopacak sanırdım

Yağmur yağsa penceremin camına
göl olurdun her sokakta bir ağaç yanına
Yağmur dinse yağmasa bir daha
Damla damla yel olurdun bir ağaç dalına

Yıldız olurdun yalnız gecelerimde yine
Ve yine ben korkardım sabah olacak diye
Sabah olupta doğduğunda güneş
Güneşim olurdun bu defa yanımdaki tek dostum diye…

Dün yine seni gördüm rüyamda
Hiç değişmemişti duruşun,gülüşün,gözlerin
Sanki taştan bir bebektin hiç bozulmayan
Sanki bir güneştin,hiç dünyama doğmayan ….