Korkuyorum Şiiri - Sema Kuzpınar

Büyük ve sağlam ağaçlarla kaplı
Bir ormanın içinde
Küçücük çelimsiz bir ağacın dalıyım.
Ama bir bilseler ahh bir bilseler,
Aslında benim onlardan daha güçlü olduğumu,
Kırmaktan korkuyorum,
O sağlam ağaçların sağlam dallarını.
Tutmaktan korkuyorum,
O güzel yapraklarını.
Biliyorlar zayıflığımı,
Ve bir okadarda güçlü olduğumu.
Kırmaktan korkmuyorlar beni,
İnceliğimi biliyorlar
Yükleniyorlar iyice,
Geliyorlar üstüme,
Korkmuyorlar hiç.
Sevmekten korkmuyorlar,
Ama sevmiyorlar
Sever gibi görünüyorlar.
Dayanıyordum!
Onlar tutmaktan korkmasalarda,
Ben onları düşürmekten korkuyordum,
Kırmaktan korkmasalarda,
Onları kırmaktan korkuyordum.
Sevmekten korkmasalarda,
Sevmekten korkuyordum.
Yine söylüyorum
Ben incecik çelimsiz bir dalken,
Güçlü gibi görünmekten,
Dik durmaktan,
Polyannacılık oynamaktan,
İnsanları kırmamaya çalışmaktan,
Onlar buna değmeselerde
Onları sevmekten,
Bıktım artık!
Tükendim!
Çelimsiz bir ağacın incecik dalı olan ben,
Artık yıprandım.
Kırdılar o dalı,
Çıktılar tepesine,
Artık gidenlerden,
O dala birşey kalmadı.
Benliği gidiyor o dalın,
Yinede yapamıyor.İyilikte bulunmaktan kendini alamıyor.
Korkuyor dal,
Sevmekten,
Kırmaktan,
Ama keşke o incecik dalı
Sevgi dolu kalbi,
İyilik dolu niyeti,
Yeşilliklerle bezenmiş yüreği,
Görselerdi
Göremiyorlar,
Herkes birşeyler alıp gitmek istiyor.
Şimdi son çare olarak size soruyorum,
Onlarmı kazanıyor
Yoksa benmi
Kimbilir
Belki
Hepimiz
Belki
Hiçbirimiz...