Bitmeye mahküm mu yaşadığım her aşk?
Sevda,neden kalbime vurulan bir kelepçe gibi elem veriyor?
Aklım ile kalbim aynı oran da çalışamaz mı hiç?
Biri çoşarken diğeri neden sönüyor?
Yanan yüreğime sürülecek bir merhem yok mu?
Bu derdin ilacı neden bulunamıyor?
İlk defa gözlerine baktığım da gördüm sevdayı..
“Ben buadayım,hadi gel de al” diyordu.
Yaklaştıkça kaçıyor ama mıktatıs gibi de çekiyordu..
Ne unutuyor ne de unutturuyordu..
Boşluğa düşerken bir ağacın dalına tutunmuş gibi hissediyorum şu an.
Korkuyorum!
Çünkü dal çatlak ve koptu kopacak..
Başka dallar da var tutunacak ama,
Derman yok ki o dallara uzanacak.
Dün;
”Bir büyük sevda daha toprağa gömüldü” diye manşet aymıştı gazeteler..
Seven, sevdiği uğruna canına kıymıştı..
“Bu ayrılığa dayanamıyorum, O nu ölesiye seviyorum”
Mesajı bırakmıştı ardından..
Peki;
'Gerçekten sevdiği' için mi kıymıştı canına O genç?
Yoksa sırf çektiği acıya dayanamayıp,intihara sevda süsümü vermişti?
'Zor olan,sevdiği için yaşamayı göze almaktır' diye biliyordum ben!
Kendini düşünüp intihar etmek ise sadece bencillik..
Bütün sevenler sevdiği için derin bir nefes alsın şimdi..
Ve sevdası için yaşamaya devam etsin..
Kayıt Tarihi : 29.1.2007 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!