Korkuyorum Şiiri - Mehtap Baran

Okyanusun derinliklerine daldım dün gece
Yeryüzüne kaç mil uzaklıktayım bilmiyorum
Ciğerlerimdeki oksijen yetecekmiydi
Bilseydim bu düşü göreceğimi daha önce Sigaramı her çekişte oksijen biriktirirdim katran yerine

Ahtapotlar yosunlarla sevişiyordu adeta
Balıklar tablolar çiziyordu dans ederek mavi sulara
İstiridyeler emanetlerini boynumdan aldı
Tam hafifledim derken
Hayallerime gemici düğümü atıldı

Kahkalar atıyordum her kulaçta
Deniz kızlarının podyumunda bende varım derken
Balinalar kırmızı ışık yaktılar
Yüzyetmiş promili gösterdi alkolmetre
Acıyarak bana baktılar

Oysa gördüklerimdi sarhoş eden beni
Anlayın dedim lütfen çok kısa kalacağım
Yeşil ışık yakarsanız şayet geçmem için
Söz veriyorum sizlere
Sırrınızı hiç kimseye anlatmayacağım

Baloncuklar birden çoğaldı etrafımda
Düş bitti kulaklarım çınlıyor
Tenim sırılsıklam uyanıyorum
Ne olur sıkıca sarmala beni
Gerçeklerden çok korkuyorum