Belki de yokluğunda;
Yüreğimdi bedenime ağır gelen...
Ve maalesef hep sendin,
Sensizliğin namlusunu,
Yüreğimin şakağına dayayan....
Ama hep bendim,
Namlunun karşısında,
Kılı bile kıpırdamadan,
Yıkılmadan,dimdik ayakta duran...
Senin parmağın tetikte titrerken,
Benim yüreğim namlunun ucunda,
Özlemi doya doya yaşıyordu yar........
Yoksa sevgili,sen beni başkaları gibi
Arkama bile bakmadan korkup kaçacağımı,
Senden vazgeçeceğimi mi sandın! ! ! !
O zaman yanıldın sevgili
Çünkü seni herşeyi göze alan,
Korkusuz ve sabırlı bir yürekle sevdim yar...
Ve unutma ki sevgili;
Allah sabredenlerle beraberdir.......
Kayıt Tarihi : 21.2.2017 12:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!