Korkum! Şiiri - Şevket Coşkun

Bir hüzün çöktü içime
Aldım başımı gittim
Diyeceyim...
Nereye?
Gitmek deyince hep ileri canlanır
İnsanın gözlerinde.
Korktum ileri gitmeye
Geri gittim ben.
İlerisi bir süre sonra bitecek
-Yanan bir sıgara
-Bir mumun tükenişi gibi,tabana eriyerek
Oysa ben
İstemiyorum bitmesini
Ölümden mi korkuyorum:
Hayır
Yüzbinkere hayır.
Düşünüpte
Yapamadıklarım beni kahreden.

Yeni terlemiş bıyıklarımla ben
Kırmızı ile bezin üzerine yazılmış
Sloganın arkasında
Gözlerim barut fıçısı gibi ateşli
Sıkılı yumruklarım
Yürüyorken üstüne umudun.

Bakıyorum şimdi
Oturup kalmışım
Eve gitmek istemiyor ayaklarım.
Balkonuna kırmızı havlu astığımız
Avizesinde sarı ampul yanan
En yakın akrabamdan gizlediğim
Eski evimi
Özler duruma gelmişim.

Ben,
Dönmek istiyorum
Otuz yıl gerisine yaşamın
Yine Mandıra Caddesinde yürümek
Yeniden yazılamak
Fikirtepe'nin sokalarını
Yeniden afişlemek.

Yoksa korkum yok ölümden.