Korkularım Şiiri - Fahrettin Siyamoğlu

Ben seni sevmek istemedim
Korkularla yaşamak istemedim
Yitip gittikçe ellerimdeki sevda
Bir mıh gibi çakıldı siyah gözlerin

Her korkunun arkasında sana rastlamak
Her köşe başında vurulmak korkusu
Her gece kabuslara dönüştü yüzün dudakların
Artık kar etmiyor, avutmuyor içkiler
Sancısı çoğaldıkça çoğalıyor yalnızlığımın
Birtek sen kaldın boş ruhuma baş kaldırmayan
Ve gözlerinin optolidon kesiciliği

Birtek seni yaşatabiliyorum
Bu beni benden çaldığın dünyada
Birtek seni yaşatabiliyorum
Tertemiz korkusuz gönlümdeki cennette
Oysa ben yanarım her gece kor cehennemlerde
Sımsıcak birşey akar kanar yüreğim en olmadık yerde
Susturamam haykırırım sokaklarında
Üşüyorum titriyorum iliklerime kadar

Şimdi özlemler içindeyim
Toprak kokusunu özledim
Ceviz ağacına tırmanmayı özledim
Tarlalarda gelincik toplamayı özledim
Seni özledim, teninin kokusunu özledim.

Mevsimsiz çiçeklerim kurudu dallarında
Ve zamansız yarınsız gelen sevgi
Birgün bir yerde ansızın bitecek belki
Bitecek bu ölümsüz sevda
İşte bu yüzden ben seni sevmek istemedim
Şiirler yazmak istemedim bu kırık hikayeye
Sevdim seni bir kere hemde çok sevdim
Mahşere bıraktım kaderle hesabımı
Yalnızlık gömleğini giydim sırtıma
Karanlık bir akşam gelecek biliyorum ayrılık
Sonbaharlar üstlenmiş bütün hüzünlerimi.

Aldı başını gidiyor mahşerin atlısı
Ellerinde kesik başım yüzümde tebessüm
Ey ellerinde mutluluk fenerini tutan kız
Ey gözlerine şiirler yazdığım gönlümün maralı
Şimdi sen yoksun sonbahara ertelenmiş umutlar
Bu sevdanın ne bugünü ne yarını var
Üzülme sevdiğim göreceksin
Çekip gidenden fazla geride kalan tükenir.