Korkular Şiiri - Emrullah Yılmaz

beni bırakıp bırakıp
meçhullere gidiyorlar
hep benim canımdan çıkıp
canıma kastediyorlar

susuyorlar uzun uzun
nere baksam bitmez hüzün
geçtim geceyi gündüzün
ışığını çalıyorlar

korkular hep telaşımdır
bitmek bilmez savaşımdır
ötelerden çağrışımdır
yine bana kalıyorlar

korku tükenmeyen elem
hikmet dolu gizli kalem
zaptedilir muhkem kalem
açığımı kolluyorlar

dinler korkunun sesini
o gizemli bestesini
sarıp gülün nefesini
korkup onlar üşüyorlar

Allah diyor susuyorum
kılıcımı asıyorum
aşk mührünü basıyorum
bu halime şaşıyorlar...