Korku
Korku, korku doğurur!
“Kork Allah’tan korkmayandan” Atasözündeki durum…
Allah’tan korkmayı öğrenen, Allah’tan korkmayandan da korkmayı doğal olarak içselleştiriyor! Oysa Allah’ı sevmeyi öğrense, onu sevmeyenden de korkmayacak! Zaten insan kendine göreceli “İyi” olanı doğal olarak seçer, korku baskısıyla seçenekler belirlenirse olacağı da budur! Allah’tan korkmayandan korkmaya başlar! Allah, Allah’tan korkmayandan korkan kuluna mükafat mı verecek; ceza mı? Şeytandan “Kork” mu denir? Yoksa “Sakın” mı? O halde çevirilerde “Sakın” yerine “Kork” yazılırsa, korku körüklenmiş olur! Şeytandan Allah’a sığınma vardır ama şeytandan korkmak zillet olur! Şeytan korkulduğundan mı taşlanıyor, yoksa cesaretten mi?
Tarihini bilmediğim bir günün,
Sarhoş saatleri …
Üzerime bulutlar çökmüş.
Bütün ışıklar sönmüş.
Ve güneşim çoktan bana küsmüş.
Ben yağmur yağıyorum …
Devamını Oku
Sarhoş saatleri …
Üzerime bulutlar çökmüş.
Bütün ışıklar sönmüş.
Ve güneşim çoktan bana küsmüş.
Ben yağmur yağıyorum …
