Korku Sarar Şiiri - İlkhan Sandıkcı

Korku sarar içimi
İnsanın aşkını, söyleyememesi
Onu gördüğü zaman,saklanması
Gözlerine baktığı anda, titremesi

Hislerini dile getiremez, insan
Çekingenlik, korku bürür içini
Ağzını bıçak açmaz
Kelimeler, heceler kaybolur

Sessize bürünmek
Her şeyi kaybetmek
İnsana özgü olsa gerek
Korkmak, kötü bir başlangıç olsa gerek

Kaybolan bir hayat
Uzaklaşan, bir el, fark etmek
Sessizlik edasına dalmak
Nefretle iç içe, baş başa kalmak

Yıpranmış, zedelenmiş bir hayat
Korkak bir, aşık
Elleri titrek, beklentileri olan
Aşkın kör kıyısında dalgalanan

Korku, kaybettirir
İçim içim, ağlatır insanı
Yalnız başına bırakır
İnsanın en büyük düşmanı olsa gerek
Onu her şeyden, uzaklaştıran
Korku, hiç olmasa keşke