Korku Şiiri - Eren Köksal Uzun

ne yazardı anlayamadım tarihi gecen paketlerinde zamanın
çokmu geç kalmıştık hayata yoksa hala geçerliliği varmıydı yaşamanın
sanki kimsesizliğim yoksul raflarda tozlanmış
sende benim gibiydin biliyorum
sessizce bekliyordun tane tane filizlenmiş baharı

ama kim derdi yapamayız öyle emindikki olan bitenden
işte başa çıkamadık ruhumuzla eksilenlerden
kim derdi gözler yalan söylerde biz anlayamayız
yorgunluk yanlızlığına küsmüş hüzün ve yaşanmışlık
hiçbir kaderin yazamayacağı bu alısılmıslık

kimsenin suçu yok hiç kimse ağlamayacak diğeri gitsede
bir ben kalacak ellerinde toz olmuş yüreği
bir sen kalacak elimde o yumuşak güzelliği
kömür karası gözlerinde parıldayacak
kadim gençliğimizin sahipsizliği

biz yaşlanamadan öleceğiz
yas tutacak kimsemiz olmayacak

gonca güller ve bir yudum su
toprak bekler eşikte ölüm korkusu