Ne çok korku biriktirmişim gömlek ceplerimde öyle.
Be çok acı, ne çok çaresizlik.
Bir umut var uzaklarda yahut çok yakın.
Bir ışık, bir aydınlık...
Tutmak istiyorum uzanıp yakasından,
Uzanmaya gücüm yok.
Koşup geçmek istiyorum aydınlığının içinden huzura ve mutluluğa,
Korkuyorum, korkmaya bile mecalim yok.
Gece geç ve karanlık.
Anlatmak istediğim onlarca şey var içimde.
Ama zaman,
Hiçbir zaman yetmeyecek biliyorum.
Kızma bana cennetten bozma güzel kadın,
Çok üşüyor, çok korkuyorum.
Kayıt Tarihi : 15.2.2016 08:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her şiir gibi, bu şiirinde bir acı hikayesi var elbet. Duygularına, istesem de karşılık veremediğim bir kadına yazılmıştır bu şiir. Evet, gerçekten istemiştim kendisine karşı yoğun şeyler hissedebilmek. Belki eski yaralardan, belki de hala unutulmayan bir yardan arta kalanlardan dolayı sevemedim bu kadını. Umarım affeder. Zira kötülük olmadı hiçbir zaman içerlerimde. Ne ona, ne de herhangi bir başka kimseye. Saygılar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!